Bateria Vara

Po zajęciu Norwegii w 1940 roku władze niemieckie postanowiły umocnić nowo zdobyte wybrzeża. Wybudowane umocnienia weszły w skład Wału Atlantyckiego. Port w Kristiansand w południowej Norwegii odgrywał istotną rolę militarną. Był usytuowany w pobliżu wąskiego przejścia między Norwegią a Półwyspem Jutlandzkim. Aby uniemożliwić flocie brytyjskiej wtargnięcie w kierunku Oslo a nawet Bałtyku wybudowano baterię Vara na południe od Kristiansand oraz baterię w Hanstholm w Danii. Obie baterie pokrywały ostrzałem w większej części wąski odcinek Skagerraku (odległość między nimi wynosiła 126 km). Dodatkową ochronę stanowiły pola minowe. Dostępny obszar morza był podzielony na sektory ostrzału z ustalonymi parametrami nachylenia lufy, stwarzało to duże prawdopodobieństwo trafienia w cel już pierwszą salwą.

Budowę baterii Vara ukończono w 1943 roku, w pracach uczestniczyło ok. 1400 ludzi, także jeńców radzieckich. Trzon baterii stanowiły 3 działa o kalibrze 381 mm. Podobne działa produkcji zakładów Kruppa zamontowano na pancerniku "Bismarck" i "Titpitz". 3 działa umieszczono w tzw otwartej studni. Planowanego czwartego działa nie zdążono zainstalować do końca wojny (statek wiozacy lufę został zatopiony przez samolot brytyjski w lutym 1945 roku). Stanowisko dla czwartego działa przygotowano w pomieszczeniu skazamatowanym (zakrytym). Budowla ta jest zachowana w dobrym stanie. Grubość ścian wynosi 3,8m, stropu- 4,5 m. Łącznie na terenie baterii wybudowano ponad 60 schronów (magazynów, stanowisk dowodzenia, pozycji baterii 20 mm i 88 mm itp.) a także linie kolejki wąskotorowej (łącznie 2600 m szyn). Obecnie bateria jest zachowana w dobrym stanie i stanowi dużą atrakcję turystyczną. Zachowała się jedna armata w wieży pancernej, pozostałe 2 działa zdemontowano. W dolnej cząści schronu dostępne do zwiedzania są pomieszczenia załogi, magazyny amunicji z dźwigami, pomieszczenia socjalne, wentylacyjne, maszynownia, instalacje ogrzewania itp. Unikat stanowią oryginalne niemieckie napisy ścienne z czasów wojny.

Dane techniczne:
Kaliber - 381 mm
Ciężar pocisków - 800 kg i 500 kg
Zasięg pocisków - 43 km i 55 km
Waga lufy - 110 ton, długość 19,76 m
Waga zamka - 2,5 tony
Podkład wieży - suwakowy
Wymiary wieży - długość 19m, szerokość 7,2m, wysokość 4,9m
Grubość osłony pancernej - 5 cm
Możliwość obrotu - 360 stopni
Maksymalny kąt nachylenia lufy - 52 stopnie

W trakcie II wojny swiatowej bateria nie brała udziału w walkach (co świadczy o tym, że dobrze spełniła swoja rolę). Do 1957 roku używana była przez armię norweską.

Dojazd:
bateria znajduje się w miejscowości Movik, 8km na południe od Kristiansand

W przygotowywaniu strony korzystałem z artykułu Jana Normana Knutsena -"Bateria Vara" w Kristiansand umieszczonego w "Fortecy" nr 3-4/98 (znajduje się tam dokładny plan baterii) oraz z materiałów własnych.

	Ogólny widok baterii.		Wieża pancerna.
	Inne ujęcie wieży pancernej.		Jeszcze inne ujęcie wieży pancernej.
	Wejście do wieży.		Wylot lufy.
	Podstawa wieży.		Zamek armaty.
	Podpis wykonawcy (firmy) na zamku armaty.		Elektryczny mechanizm spustowy.
	Autor strony przy pocisku armatnim.		Pociski armatnie. W głębi moja córka i winda amunicyjna.
	Łuska pocisku na podajniku.		Pociski armatnie.
	Pocisk, ładunek miotający i łuska.		Oryginalne malowidło niemieckie.
	Inne malowidło niemieckie.		Jeszcze inny przykład malowidła niemieckiego.
	Schron z zakrytą kazamatą bez zachowanej armaty.		Zachowana siatka maskująca.
	Uskokowy strop kazamaty.